21.11.09

Es confirma la censura per part de Greenpeace

Hi ha escrits que sap greu haver de fer-los. Especialment quan toca ser crític amb una organització no lucrativa que fa una tasca de denúncia i sensibilització. Però lamentablement hem de tornar a parlar del cas Greenpeace del qual ja hem parlat aquestes darreres setmanes.

Fa uns dies fèiem un escrit titulat Presumpta censura al blog de Greenpeace on mostràvem públicament el correu electrònic enviat a l'organització sobre una presumpta censura de dos comentaris fets en el seu blog. Estàvem esperant quina era la resposta que hi donaven. La resposta ha estat descoratjadora, esquivant el tema i excusant-se amb falsedats. Una actitud que, d'entrada, semblaria més pròpia d'algunes empreses a les quals ells estan tan acostumats a criticar. Des del departament d'Atenció al soci, se'ns diuen coses com les següents (en vermell hi ha la resposta intercalada que els hem retornat):
El blog de Greenpeace, es moderado. No se publican comentarios con insultos, palabras mal sonantes, etc.
ESO NO HA SIDO ASÍ. SE HAN PUBLICADO COMENTARIOS OFENSIVOS A LAS PERSONAS. PUEDES VER ALGUNOS (Así que menos chorradas; Por si no te has enterado; el ombligo de los catalanes; afortunaadamente hay muchos catalanes que se dejan de tonterías; Dejemonos de chorradas y de regionalismos; estás confundiendo churras con merinas; eso es una idiotez; dejemonos de regionalismos y controversias estúpidas; sois unos pueblerinos que no veis más allá de vuestros ombligos; tuve la gran suerte de no tropezarme con pueblerinos como tú que no son capaces de pensar ni ver más allá de sus narices; A Roger, no sabes cuánto lamente haberte ofendido, estoy llorando de la pena que me da...)...
TAMBIÉN HAY APORTACIONES CÍNICAS (Esta claro Albert, eres una víctima oprimida. Se me parte el corazón, de verdad. Estos de Greenpeace oprimen tu cultura, tu lengua y a tí. Son peores que el gobierno central…)...
Y APORTACIONES OFENSIVAS A CATALUNYA Y CON TONO XENÓFOBO (A ver si dejamos las cosas bien claritas, la cumbre no es una reunión de amiguetes realizada por la Generalitat, es una reunión internacional que a vosotros os va a generar pingües beneficios a los que tan aficionados sois; Y sigo afirmando que quienes iniciaron y siguen con esta discusión estúpida acerca de una pancarta son unos pueblerinos que sólo ven lo de ellos; Para terminar te diré que la que no tiene ningún interés en volver a encontrarse con ejemplares del Homo sapiens sapiens similares a usted)...
RECUERDO QUE CUANDO EL TONO AUMENTABA ERA UN SERVIDOR EL QUE PEDÍA CALMA (Aunque el intercambio de opiniones se produce con tono respetuoso me gustaría pedir que acentuáramos este aspecto en la manera como nos expresamos)
En el caso del post de la Sagrada Familia, se publicaron todos los comentarios que trataban sobre el tema, que era la acción de Greenpeace en la Sagrada Familia, pero llegó un momento en que en vez de hablar sobre dicha acción se desvió hacia temas que aunque son igual de importantes, no es el foro adecuado para  ello. Comprobarás que se publicaron comentarios sobre el tema de la pancarta en catalán, pero llegó un momento en el que ya no se hablaba de la acción.
CIERTO, PERO ES LO QUE TIENE EL 2.O, QUE LA DIRECCIÓN DE LA EMPRESA NO LO CONTROLA TODO Y TIENE QUE SABER LIDIAR CON LOS GRUPOS DE INTERÉS. LO QUE NO PUEDE PRETENDER UNA ORGANIZACIÓN ES HACER LAS COSAS MAL Y LUEGO PRETENDER QUE EN LOS ESPACIOS DE PARTICIPACIÓN SÓLO LE APLAUDAN. UNA MANERA INTELIGENTE ES SUGERIR HABLAR DE ESE TEMA EN OTRO ESPACIO. HABILITAR OTRO ESPACIO. Y ES CURIOSO QUE SE CORTARA EL DEBATE JUSTO EN EL POSTEO QUE, PARA EVITAR QUE UNA VOLUNTARIA DE LA ORGANIZACIÓN CONTINUARA INSULTANDO, SE PROPONÍA UNA MANERA SISTEMÁTICA PARA ANALIZAR LA SITUACIÓN. QUIZÁ ESO INCOMODÓ. HAY PERIÓDICOS QUE DEMUESTRAN UNA MAYOR TRANSPARENCIA QUE GREENPEACE CUANDO INFORMAN QUE UN DEBATE SOBRE UNA NOTICIA SE HA CLAUSURADO. GREENPEACE CLAUSURA SIN DECIRLO, Y CENSURA APORTACIONES SIN COMUNICARLO NI A LA COMUNIDAD NI A LOS CENSURADOS. ESO ES OPACIDAD, CENSURA, INDEFENSIÓN.

Una adaptació d'aquest escrit s'ha publicat a Jornat.cat